KUNSTWERK 102
De Kei
Gert Bullée
2024
De Kei
Dit kunstwerk is geplaatst als herinnering aan het bestaan van wijkvereniging ’t Wieltje. De wijkvereniging werd opgericht op 28 september 1977 en werd opgeheven op 1 februari 2022. De wijkvereniging kwam onder andere op voor de belangen van de bewoners in Leerdam Oost (speelvoorzieningen, verkeersveiligheid enz.). Maar legendarisch waren vooral de jaarlijkse feesten bij het wieltje. Gert Bullée ontwierp deze geode.
Geodes zijn bolvormige stenen die aan de binnenzijde begroeid zijn met kristallen. Geboeid door dit natuurverschijnsel onthult Gert Bullée de gekleurde structuren uit het binnenste van deze gesteenten. Hij stileert en vergroot de vormen die hem inspireren en begeeft zich zo op de grens van fantasie en werkelijkheid. Wat aan de buitenkant een gewone kei lijkt, herbergt bij nadere beschouwing een wonderlijk kleinood, een geode. Eenmaal in aanraking met het licht vertonen ze een levendig kleurenspel.
De kunstenaar
Op zestienjarige leeftijd trad Gert Bullée in bij de gilde van Royal Leerdam Crystal. Daar ontwikkelde hij zich van leerling, via glasblazer tot meesterglasblazer.
Waar Bullée zestien jaar geleden glas begon te blazen voor kunstenaars, creëert hij sinds 2011 zijn eigen objecten. Door op verschillende plekken, met verschillende mensen, zeer verschillende glasstukken te maken, blijft het glasblazen voor hem een avontuur.
De onthulling
Tijdens de onthulling van dit kunstwerk sprak Shalandra Hitipeuw de volgende gedenkwaardige woorden:
Goedemiddag allemaal.
Wat fijn om jullie hier allemaal te zien. En wat geweldig om hier met jullie te mogen staan. Voor mij is dit namelijk de plek waar ik ben opgegroeid. En waar ik heel veel herinneringen heb mogen maken. Ik was dan ook vereerd dat ik werd gevraagd om het vernieuwde Wieltje te mogen openen.
Als klein meisje was ik hier het liefst. Spelen met m’n vrienden, ravotten in het bos daarachter waardoor ik altijd vieze kleren kreeg, vissen en schaatsen op het ijs zodra dat kon. En was het niet mijn moeder die mij wel honderd keer had gewaarschuwd voor dun ijs. Maar zo eigenwijs en modebewust dat ik toen al was, stapte ik met mijn dikke nep bontjas gewoon op het ijs. U voelt hem al aankomen, het was mijn moeder die mij vervolgens achterna moest duiken om mij te redden.
Voor mij is dit de plek waar de reflectie van het leven zich weerspiegelt. Want terwijl ik hier speelde, zag ik de vele mensen hier op afkomen. Soms als gelukkig en getrouwd stel, maar soms ook als individu om verdriet te verwerken waarbij het geluid van de fontein een vorm van rust en moed bood.
Een van mijn dierbaarste herinneringen was toch wel dat ik hier samen met mijn oma liep. Zij duwde haar zus in de rolstoel wetende dat haar zus wegens ziekte in haar laatste levensfase zat. Maar toen ze samen op de steiger stonden en de zon op het water schitterde, koesterden ze het moment dat zij samen hadden. Het was de onvoorwaardelijke verbinding van liefde, hoop en geluk die op dat moment het leven zo betekenis maakte.
En ik weet zeker dat wij allemaal onze eigen herinneringen hier hebben gemaakt die wij altijd zullen koesteren.
Ik ben trots op hetgeen hier tot stand is gekomen. Een intensieve samenwerking met de Wijkraad, Huis Ter Leede en de gemeente. Het is echt prachtig geworden, het laat zien dat samenwerken mooie resultaten kent. En als kers op de taart is daar een prachtig kunstobject van Gert Bullée aan toegevoegd. En als de zon schijnt, dan zal u een reflectie zien in het kunstwerk. De reflectie van uzelf, maar vooral de reflectie van het leven.